Yaşam hep aynı döngüde devinip duruyor. Yazık ki birçoğumuz bunun farkında bile değiliz.
Sıradan günlük koşturmalar, duygusal boşalımlar içerisinde kendimizin farkına bile varamıyoruz. Benliğimizi keşfetmekten yoksunuz. Varlığının farkında olmadığın şeyleri nasıl keşfedebilirsin ki? Allah’ı sorguluyoruz, yaşamı… Kendi benliğimize inmeden, varlığımızı keşfetmeden nasıl ulaşabiliriz ki Tanrı’mıza. Varlığımıza, mutlak gücümüze, ilahi adalete…
Ana rahimlerimizin plezantalarında sıkışıp kalmış embriyolarız hepimiz. Ölümü doğum, doğumu ölüm sanan… Kurgulanmış sanal rüyalarımızda birer ölüyüz aslında! Rüyalarımızın ne kadarının farkındayız ki? Farkında mıyız varlığımızın?
Bu döngüsel kurguda yarın akşam yeniden Niğde’ye gidiyorum. Bunca zamandan sonra, kim bilir hangi anıların tozlu raflarında kaybedeceğim benliğimi?
Varlığımı geçmişe hapsederken, an’ı kaçıracağım her an olduğu gibi…
Nihal KÜÇÜKDÖNMEZ
19.12.2005 / Pazartesi
0 yorum:
Yorum Gönder