ÖNSEZİ

           Neden bir gün her şey bitmek zorunda ki? Bütün başlangıçların neden bir bitişi olmak zorunda? Dünya neden durmaksızın dönmekte?

         

Yalan değil korkuyorum. Artık nelerden korktuğumu da bilmiyorum. O kadar çok şey var ki korktuğum... Anlatamıyorum...

         

Sonsuza uzanan bir orman. Rengi yeşil, rengi mavi, rengi herhangi bir ressamın göreceği boyutlar ardında. Adı umut, adı sevda, adı herhangi bir edebiyatçının hissedeceği yoğunlukta. Kanı mavi ve yeşilin sevişimi; kanı turkuaz. Ormanda yaşamın her bir damlası, yaşamdan bir parça. Ciğerlerine umudu çeken   canlılar. Orman gibi kardeşçe yaşayanlar.

        

 Yağmurdu ormana canlılık katan, canlıya umudu... Şimşekti ormanı yakan, canlıya ölümü anımsatan...

        

 Bir gün sevdiklerimizi yitirmemize sebep olan ne? Yaşanmışlıklar mı? Ya ölüm! Ölümün sorumlusu kim? Tanrı mı?

Nihal KÜÇÜKDÖNMEZ

08.06.1998

PAZARTESİ