Bir Yıldız kayar, Rüzgârda Savrulan Yaprağın

             Küçücük bir yıldız, işte tam da orda, karanlığın ortasında. Ne kadar güzeldir kim bilir? Güzeldir evet, çok güzel! Orada olduğunu biliyorum, orada bir yerlerde. Bir yerler de; gelecekte, bugün de, geçmişte de vardı, oradaydı bulamadım, arıyorum… Her tükenişin sanrısında, “bitti” sözcüğünün acıyla odanın dört bir yanına bulaştığı, umudun umutsuzluğunda…

            Geceye hüznü gizlemek isterken, güne yağmur damlacıkları düştü. Yapış, yapış bir sıcağın ışıltısında, sapsarı kesilmiş yaprak, sonbaharı beklemeden rüzgâra savruldu. Ezikti. İçinde, bildiği kelimelerle ifade edemediği derin bir acı hâkimdi. Gözleri denizin kızıl ötesindeydi.

    

            Zaman, bir salise geriye bile duraksayıp bakmadan, geç kalırcasına sona ilerlerken, yerin çekim gücüne yenik yaprak, milyarlarca salise daha uzak şimdi yıldıza. Ama biliyor tam da orda. Ne kadar da güzel, görebilsin yeter ki!

           Küçücük bir yıldız kayar, yüreğimin derinliklerine…

Nihal KÜÇÜKDÖNMEZ

 01.08.2002 / Perşembe / 01.00