Deliliğimce...

..." hiç akıllı olamadım, yaş-lı bir çocuk olarak, hayatın her zerresine aşık, dostluğun sözde değil özdesini zamanında solumuş ve güzel yüreklerin hala bir yerlerde olduğunu bilen; yine de artık kimse kırılmasın diye içine atmaktan vazgeçip, hakedene içinden geleni söyleyen; yine de çoğunlukla susarak, sessizliğiyle her şeyi anlatan; sözcüklerini kağıtlara saklayan; ama salt kağıtlarda kalmasının anlamsızlığını görüp, yüreklerle paylaşan,; kah gülüp kah hüzünlerde ama olabildiğince farkındalığıyla yaşayan; ve elinden geldiğince, dili dödüğünce, eli kalem tuttukça yüreklere dokunmaya çalışan; sevgiden, sevmekten vazgeçmeyen; hayattan Tanrı istemedikçe gidilemeyeceğini bilen; tüm gidenlerine, acılarına, özlemlerine karşın sıkıca yaşama tutunup, traji-komik hayatın trajesini aşıp, komedisine dalmaya çalışan; kendi halinde bir deliyim yalnızca..."
Nihal KÜÇÜKDÖNMEZ
24.12.2009 / Perşembe