Bilinip de Unutulan

Her şeyin bir sebebi ve sonucu vardır... Birisini seversin özden; hatalarıyla, doğrularıyla, sevabı, günahlarıyla... Öncelikle sevdiğin insanı sevmene sebep olan, karşılaşmanızı sağlayan Allah'a şükredersin... Aslında sevdiğinin suretinde, ruhunda, yüreğinde Tanrı'yı bulursun... Ama yine de bilirsin karşındaki aynı zamanda bir kul'dur. Kendin gibi... Hataları da vardır söylersin... Ama sevgin hatalarına rağmen değildir, hatalarıyla da bir'dir! Eğer sevgi'de ayırım varsa iç'ten değildir... Herkesin kendine göre doğruları, yanlışları, inançları ve bir dünyaları vardır. Ama öz de sevgi birdir. Son-uç'ta Allah'ın huzuruna giden yollar çeşitlidir. Önemli olan sevgiyle, dostlukla, aşk'la yolları kesişenler hep aynı düzlem de gitmeyeceklerini bilerek, birbirlerinin yollarına paralel kurarak, birbirlerini oldukları gibi kabul ederek, birbirlerindeki hataları söylerken, benzer yollardan geçebileceklerini görerek, yapılan hataları düzeltmek için gayret ederek, gayret sırasında sevdiğinin yanında olarak, kulun suretinden Tanrı'nın nuruna, sevgisine erebilmektir. İnsani, ruhsal, yürekten Tanrı'ya ulaşan sevgim, K'alp atımı kifayetsizliğindeki sözcüklerimle böyle diyebilirim son-uç'ta...

Nihal KÜÇÜKDÖNMEZ 18/11/2010 - Perşembe